Koşul Şiiri - İbrahim Yay

Düzenleme saati 01:17 ve yeniden yazıyorum.
Tükenmek üzere iken söylemek istediklerim çok.
Ağzım İzin vermez iken olanları anlatmama,
Gönlümden geçenler bedenimi zorlar.

Hazmedilen zarar ve alttan almamın karşılığını görememem
Veya beklenen sözün yerine gelmemesi.
Ha arkandan saplanan hançer ha ağızdan çıkanlar.
Gözlerim aç bir organmış yokluğunda anladım.
Beklerdim her duyum açık iken,
Kendimi kandırmışım gelecek, çıkacak karşıma diye.

Kötü bile hissetmek isterdim bu boşlukta.
Öyle bir şey ki kalakalmak,
Elden bir şey gelmez vücut izin vermez oluyor.
Düşünceler zaten hep aksi yönde.

Sabrımın son kalıntıları gelecek esintiyi beklerken,
Etrafımdakiler sabret diyor.
Patlamak birine hoş geliyor sanki yapabilecekmişim gibi.
Küfretmek amaçsızca belki rahatlatacak beni.

Gel artık bir parçamı kurtar benim,
Kalan son kalıntılarımı yeniden oluştur.
Duygularımı hisset benimle aşmak için,
Seni sevmem malesef ki artık bir koşuldur.