yalnızlar rıhtımının avare yolcusu
her yerden bir hatıra çıkıverir karşına
sanma ki durur her şey yerli yerinde..
bu tütsü - bu duman ne
en iyi sen biliyorsun
ne varsa iyi- kötü
silmek istiyor siliyor- siliyorsun
yaşanmış defterinde..
hangi mahzende geçti gitti kaç asır
vatanından habersiz yasaklı
yanağımı okşar sessizce bir el
okşar da yumuşacık
ürperirim
bilirim bal gibi bilirim
yedi kat yerin dibi yerim
yeter herkese kıt olsa da aklı.
ben-sen- o- biz herkes haklı
benliğimin içinde bin tane ben saklı
değil beklenen yolcu bu değil
o diyar senin, şu diyar benim
gün gelir çalar zil
öfkeme mağlup olur giderim
dolu dizgin bir koşu
kendini sakın
nallarından kıvılcım çakar
taşlarda ateş sürter
koşmada çılgın atlar
burunlarından duman tüter
meydan yerde bedenim
hazırım ateşte yakın!
başım göğe erecek
yıldızlara bak yıldızlara
yıldızlar ne kadar yakın!
Kayıt Tarihi : 2.4.2009 13:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!