Koşu Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Koşuştular,
Koşuştular bir zaman alaca karanlıkta,
Koşuştular
Durmaksızın
Güneşin doğuşuna.

Koşuştular,
Yedisinden yetmişe,
Dedesinden, ninesine
Koşuştular bu topraklar üzerinde
Güneşin doğduğu yere,
Koşuştular
Alaca karanlık bir gece de

Koşuştular,
Kağnılarla
Yalın ayak
Parmak, parmak
El, el
Çalı çırpı tutuna, tutuna
Boyunduruklara koşula, koşula
Koşuştular güneşin doğuşuna
Koşuştular
Alaca karanlıktan
Sabaha, sabaha

Koşuştular
Adım, adım
Yürek gerekti yürek,
Can vermek gerekti
Can
Bile, bile
Ölüme bile
Koşuştular,
Koşuştular ileriye.
Alaca karanlık bir gecede
Koşuştular
Güneşe
Güneşe

Koşuştular,
Umutsuzlukları tanımlamadan
Koşuştular,
Karşılarındaki canavara bakmadan
Koşuştular
Toplara, tüfeklere, süngülere, bombalara, uçaklara
Aldırmadan
Koşuştular
Yarı çıplak
Yarı aç
Koşuştular
Sabaha, sabaha

Koşuştular
Dağlara, ovalara
Canım Anadolu’ya
Can adamaya
Koşuştular,
Ankara’ya
Sakarya’ya
İzmir’e
Koşuştular
CUMHURİYETE