Koşturuyor Şiiri - Halil Gürbüz

Zamanı bile tutmak istedim belki...
Nasıl bulabilirm, hani?
Kimi zaman-da.¿.¿.¿
Önümden bin zaman geçse bile
Yine çöküp bekledim keyfini...
Hani anlaşıl-an bu zamanda..!
Tam burada göçmüş buldum kendimi.

Olduğum yere damlıyor gözlerimin suyu;
Sen sıksan, hani ben sıkmasam da...
Sustuğum cümle gibi donuyor içimizde;
Hayatın tüm coşkusu, hani gönlün neşesi..?
Nerede? ? ?
Kırışmış-buruşmuş ellerim, dilim
Yüzümde hüznün yayıldığı; derin, uzun çizgiler...
Ufak mutlulukların dudağımdaki kısacık tebessümleri...
Sırıtıyor pis, pis... Gülümsüyor sıkça yaşam..!

Oysa oturmuş gençlim de yanı-başımda zırlıyor...
Tekrar-tekrar arandıkça ve hep aynı; numaradan..!
Kaçıyor yine belasından bezgin umutlar peşinde..!
Yoklar pahasına, var gücüyle, düşe-kalka hiç bıkmadan.

Başımı sardıkça sarar; hem karalar, hem aklar...
Hırpalar durur, yetmez ki_bir de paralar..!
Ben de biliyorum temizlik parlatırdı ama..!
Beni daha çok teneşir paklar...