Koştum Şiiri - Can Çalışkan

KOŞTUM...
Neden mi...? Beklentiyle...
Nasıl mı...? Özveriyle...
Olsun...! Eskiyen düşlerimdi,dizlerimdi,yüreğimdi...
Sevgim eskimeyen tek servetimdi...

KOŞTUM...
Tüm engelleri aşıp,masalımın en kahraman yanına,sana,yalnız sana gelircesine,
Hiç bir insani güce boyun eğmeden,dişimi tırnağıma takıp delicesine,delirircesine,ölürcesine
Sanki... Sanki eceline kafa tutan fani gibi,bir yerlere yetişircesine,
Aklımla mantığımı kanlı bıçaklı eden,ölümüne zar atan bir kumarbazın her seferinde yek atıp yine de pes etmeyen umudu gibi, hüzün yanıma,sana koştum.
Oysa fırtınalar önümü kesiyor,taşlarını ayağıma ayağıma doluyordu.
Hain pusular tüm köşe başlarını tutmuş,çelme takmak için iştahlı iştahlı beni bekliyordu.
Bende mi...?
Bende rüzgar bile esmiyordu...

KOŞTUM...
Sonuç mu...? Nafile...
Sebep mi...? Hiç bilinemedi...
Olsun...! Aşk zaten benim gibi delilerin işiydi...
Aşk zaten delilikti...

Bunca zaman yanlış mı öğrendim...?
Gözümü karartıp saçma sapan bir cesaret katmaktı hayatıma,
Zamanlı zamansız beliren gamzelerime, durup dururken ağlamaktı,gülmekti,
Aklımda yatalak kaldığı günden beri,sahablara dek uyur-uyanık gezmekti,
Elinin,gözünün,gönlünün değdiği, sevdiği her şiirden satırlar ezberlemekti,
Ona yakışan her sözcüğü evlat edinmek,dinlediği her şarkının notalarına müebbet yemekti.
Ve bitmez sanmak herşeyi,gitmez sanmak sevgiyi.
Şimdi..Şimdi ikinci bir emre kadar susturmak lazım bu dili...

Yine de yine de yılmadan KOŞTUM...
Dur desem ne değişirdi...?
Sence gitmez miydi...?
Gözleri ruhumun en ücra köşesine değmez miydi...?
Acımasız sözleri paslı bir hançer gibi solumu kangren etmez miydi...?
Peki...Peki bu gidiş,dökülen onca gözyaşına değer miydi...?

Peşi sıra öylece takıldı kaldı gözlerim.
Yetim gibi,öksüz gibi boynumu büktüm de,bakışlarımı gidişinden geri çekemedim....
Normaldi tabi,zalim,gaddar,adamı sırtından bıçaklayan vefasız gidişlere alışık değildim.
Dağıldım,parçalara bölündü hücrelerim.
Yaş döktüm,kan döktüm,içten içten gözlerimden.
Neye...? Kime...? Değer mi...? diye düşünmeden.

Halbuki sen bana hiç koşmadın...
Halbuki sen bana hiç yanmadın...
Halbuki sen bana hiç ağlamadın...
Ne bileyim işte hiç aşık olmadın...
Giderken bir ELVEDA'na razıyken,
Bundan böyle tüm gelişlerine YABANCI'yım...