Koştum Şiiri - Abdullah Eren 2

Bir umutla hep koştum
Dereleri dağları geçtim
Düştüm durmadım koştum
Bezen ağladim haykırdım
Tozlu yollarda çabaladım
Karlara saplandım
Rüzgarlarda savruldum
Çamurlarda hep debelendim
Zorluklara göğsümü siper ettim
Gençliğimi hazan talan ettim
Durmadım hep koştum
Gecem gündüze karıştı
Ömrüm gurbetlerde savaştı
Sitres sıkıntı hep üzerimde dolaştı
Yılmadım hep koştum
Sayılı nefesi tüketirken
Gençliği boş yollara sererken
Bir baktım ki geriye
Boşuna koşmuşum
Dost bildiklerim sırtımdan vurmuş
Yüzüme gülenler birden kaybolmuş
Akraba arkadaş dost yalanmış
İşte o gün durdum yutkundum
Bir ah çekildi yüreğimden
Neler gitti o gün ömrümden
Sırtima değen bir elle irkildim
Aksakallı babam ve ailem
Yıkılmayacaksın dikdur dediler
Yeni bir kulvarın koşusuna soktular
Çok şey kaybettim hayattan
Eskisi kadar koşamasamda
Yine koşuyorum yollarda
Abdullah bitmez senin koşun
Kara topraktır son varışın

Abdullah eren
12.04.2023