Köstence Şiiri - Aygül Kılıç Yıldız

Nereye gitsem seninle
Her yerde sensizdi günlerim
Sana geldim göğünden bir özlemin
Göçmen bir Karadeniz dolaşıyor içimde
Dokundukça dudakların yüzüme

Sonu çıkmaza varan bir sokakta
Islak bakışlarınla buluştum
Gözlerim kent yorgunu
Köstence’deyim batık bir Karadeniz daha
Kirpiklerinde kar güneşi yükselen buğu
O uzun ve geniş körfezde, adı hâlâ aklımda
Üzerine eğildim karıştım ince gövdene...
Ağaran göğün altında girdim
Sevdanın çerçevesiz resmine

Köstence’de doğursaydım seni keşke
Göçmen dudaklarımda sönmeden yalım
Bırak kendini şimdi o upuzun
Ve kapkara denizde uyuyalım
Bir kez de Köstence’de öpersin beni
Sabahı olmasa da uykumuzun

MUNZURAY

(*) Köstence: Ankara Mamak’ta bir mahalle