Köstebek Gözleri Şiiri - Dursun Tiftik

Gecenin ortasında kaldım sevgili
Yanımda bir tek gece mavisi var
Lambaları yakmaya cesaretim yok
Aydınlık kuşatırsa her yeri
Seni göremez olur yüreğimin feri
Karanlıklar satın alarak gel
Ekmeğimiz olur,aşımız olur
Sevgili…

Dökülen yaşlar seni suçluyorlar değil mi
Geceler eskisi gibi huzur vermiyor diye
Yıldızlar hayallerimizi aydınlatmıyor diye

Aslında sen değildin o
Yakamozları ağlatan
Sevdalı bakışları birer birer yakan
Zeus kalıbına bürünen sen olamazsın
Sen olamazsın rıhtımları bozan,iskeleleri yıkan
Sen ki tüm selamlar birbirine kavuşsun diye
Dalgaları sahile yaklaştırırdın adım adım
Sen, Afrodit bakışlı ceylanların ceylanı
Sen, uçan beyaz bir martının saflığı
Sen,Cennet diyarından kopup gelen Tuba ağacı
Sen….

Gamzelerin gün ışığı gibi aydınlatır kalpleri
Suç bende biliyorum
Sevmeyi bilemedim ki...
Tutku durumuna getirdim seni
Kaybettim sevdamdaki renkleri
Şimdi hiç bir şeyi göremiyorum
Gün ışığında gözleri görmeyen köstebek gibi...
Köstebek gibi…