Koşsan Da Yetişemezsin

nevruz akşamında gün batımıydı
her bahar aşka düşer
çıkıp yücesine bir tepenin
ufukta batan güneşle kavrulurdu
kanardı gül dalında yürek

oysa aynı denizde yüzen gemilerdik
pusula ve rehberlerimiz aynı
alabora oldu savrulduk
heba oldu hep iyiliklerimiz
saygı sevgilerimiz

bulmuşken yitirmenin verdiği acı
gözlerinde cam kırıkları
salya sümük kelimeler
keşke iş işten geçmeden
zamanı geri getirebilsek

hayat uçurtmanın ipindedir
sihri çözülememiş
sağlam tutmazsan kaybedersin
uçan kuşlar gibi kanat takıp gider
koşsan da yetişemezsin

15-12-2014