Kosovada Açan Kardelen

Kosova Ovası’nda bir Türk çadırı,
Çadırda tükenmiş bir dertli gönül!
Dua dua yalvarmakta Kadir-i Zülcelaline:
“Eğer zafer benim ölümümle müyesser olacaksa,
Al canımı, şehitler kervanına kat beni de…”
Fırtına kol geziyor yerle gök arasında,
Karanlık oymak oymak işliyor gönüllere…
Umutlar dağınık olsa da
“Zafer inananlarındır” muştusu atıyor yüreklerde…

Kosova Ovası’nda bir Türk çadırı,
Çadırda tükenmiş bir dertli hakan!
Arınmış sultanlığından, hanlığından,
Kul olmanın hazzını yaşıyor iliklerinde,
Alnını vurdukça secdeye, tükeniyor,
Tükendikçe var oluyor, sonsuzluk oluyor…
…………..
Fırtına yerini yağmura bırakmış,
Rahmet sağnak sağnak
şehadetin müjdesini getirmekte ötelerden…

Kosova Ovası’nda bir Türk çadırı
Çadırda ağlayan bir dertli sultan!
Gözyaşları karışıyor yağmurlara…
Sultan kul, sultan Murat
Kan damlıyor mübarek sakalına,
Damlayan yağmur mu, gözyaşları mı?
Yoksa meleklerin kanatlarından bir tüy mü?
Okuduğu Nur suresinin ışığı aydınlatıyor yüzünü…

Kosova Ovasında bir Türk Ordusu,
Nizam-ı alem için tekbir almada…
YA ALLAH sesleri dolduruyor cihanı
Yer gök ağlıyor, sultan ağlıyor, ben ağlıyorum
Yıldırımlar yağıyor Kosova’dan üç kıtaya!
Dolu dizgin atlar koşturuyor yarınlara,
İlay-ı kelimetullah yayılıyor yığınlara
Hilalin esir aldığı bir haç kalıyor Kosava’da
Yaralı bir SIRPlan vuruyor hançerini yüreğime,
Ab-ı hayat içiyorum!
Cennetlerde açan bir kardelenim şimdi!
Kosova yanıyor, şehidim ağlıyor, ben ağlıyorum!

21.02.2010 BİLECİK