Koşmak İçin Şiiri - Tolga Erarslan

Pencere mi soğuktur, yoksa hırpalanmış duygular mı?
Aylarca susmuşsan, konuşabilir misin bir daha?
Vazgeçtiklerim, yazdıklarımdan her zaman fazlayken,
Bu sefer susmuş olur muyum?
Susmak nedenlidir aslında.
Susmanında başka bir anlamı vardır.
Şu penceremden esen rüzgar, bu ışıklar, bu yıldızlar...
Sustukça anlamlanıyordu oysa.

Bu gecelerin soğukları bize bir şeylerden bahsediyor.
Sesi duyulmuyor sadece rüzgarla dokunuyor.
Soğukla hissettiriyor bu karanlığın anlamlı bağırışmalarına
Soğuk bir yaz gecesi çok şey anımsatıyor bana.

Koşanlar var bu pencerenin altından.
Diyorlar ki; "İnan ki koşturmalıyım."
Bir tek koşanlar gecenin karanlığından faydalanıyor asıl;
Ama bir o kadar müzdarip.
"Koşmak için güzel bir gece." deyip, düşüyorlar yola.
Yolun sonunda hep bir uçurum olsa da düşüyorlar,
Düşüyorlar karanlıkta.

Yıldızlardan anlam yükleyip sırtıma,
Biçimlendiriyorum en ücra fabrikaların ışıklarını.
Işıklar anlam veriyor bu ara.
Karanlıktan anlıma,
Dayanmış soğuk pencereme alnım,
Soğuk değil de,
Hırpalanmış duygular ürpertiyor beni.
Sıcak bir odanın soğuk bir köşesi.
Hislerimiz müebbet,
Bu pencerenin parmaklıklarından,
Yüreğimizin köşesinden,
Susmuşken aylarca,
Konuşamayız bir daha.
Vazgeçtiklerimiz bir ihanet kazacak bize,
Bir gün, bir çukurun en dibinde.
Bitecek bir şeyler içimizde.
Sönecek bu ışıklar gözlerimizde.

"Koşmak için güzel bir gece."
Bir kafesin,
Gecenin,
Yeraltının,
En dibinde.
Parmaklıklardan kurtulamayanlar,
Koşmayı düşler sadece.