Koşmak Bir Yaşam Biçimi Şiiri - Sema Enci

biri ölünce suçlanıyorum –neden?
kanunu diyorlar yaşamanın
keman kadar içli geliyor kulağıma
pencereyi kapıyorum
öyle çıplak öyle içiyle orantılı duruyor ki insanla
bilhassa bir şiirde geçince
koşalım istiyorum ardından
aralığına yetişme umuduyla koşalım
belki de
koşmak annemin tülbentine benziyor diye beyazdır
gözüne değdikçe yumuşamayı anımsatır
belki biraz da hatırlatır insanı
kuşkusuz öyledir beyazdır
göğsüme saplanan o adamlar
hızlanmış soluk
bir pazar yeridir
anlamanın kapısında durunca
durunca durmuş gibidir her şey ve herkes
gıcırtısı acelecidir zamanın
bununla baş edemeyiz biliyorum
ve bilmek kirletir beyazı
hisleniyorum.

şimdi git mathilda’ya yaslan
sonra havalan göğsünde ester’in
puder’i hatırla
koyu nefti değil şiirle aram
hastalıklı fazlaca
iyileşmez.
arada her şey mübahmış gibi
mırıldanıp bir şarkıyı laa la la
bir tank çarpmış oluyorum
bir kırlangıç unutmuş uçuşunu.
şimdi git dağ görsün çığlığın
adını bağır bütün güzel şeylerin
adını bağır saçları kızıl olsun
bir kızı bir oğlu.
adını bağır tanrı’yı sorayım
çiçekler neden kurur sayfalar arasında
adını bağır umutlanıyorum.

biri ölünce suçlanıyorum –neden?
bağırmalısın adını çünkü sığmıyoruz
çünkü sığmıyoruz sabaha az var
çünkü örgü örüyor annem
-bu ne büyük yalnızlık
şimdi git bardaklar soğudu
ayaklar, yataklar ve duvarlar
nem ve küf
bize sokuluyor
kibrimizi çürütmeye yeminli
nem ve küf
çok görkemli
iltihaplanmış ve abartılı hayat
utanıyorum herkes ve her şey kocaman
dışarıda ve dışımda kalanlar
gazozuna uyku hapına geyikler
biri kendini arıyor koşmalı
yahudi lobileri iş başında kendini arıyor
mutfak yemek kokmalı kendini arıyor
herkes düşünmeli
bir kuş dünya taşıyor gagasında düşünmeli
ben de düşünürüm
ben hep böyle güzel
böyle koşarken
böyle büyük puntolu
darısı basına
çünkü gazeteler beyaz değil
çünkü utansın artık köşeler
kenarlar güzelleşiyor.

s.k.e
ikibinonbeş'te21şubat
Mühür, Sayı:59 - 2015