İlâhi, nasip kıl, ateşim yansın
Bu yolda deliyim, yeremezler ki
Halimi görenler divane sansın
Olmayan halıyı seremezler ki.
Çıkmaz piyangodan bilet almışım
Ellerim böğrümde kala kalmışım
Gökteyim sanırken derin dalmışım.
Balıklar kimseyi göremezler ki.
Ben miyim âlemin en dertli kulu?
Niye ki değerli insandan çulu
Dost elinden düştüm yitirdim yolu
Kimseler teselli veremezler ki.
Bir bağa düşmüşüm bağbanı belli
Oy gümüş gerdanlım, oy pamuk elli
Derdinde yanmışım söndürme kelli* (bundan sonra)
İpsiz bu deseni öremezler ki.
Nedamet çaparı salmış içime
Dostlar girmiş türlü çeşit biçime
Sen yoksan derdimi yanayım kime?
Gönül güllerimi deremezler ki.
Bir su(sun) billurdan çağlayanımsın
Gönlümün sazında ağlayanımsın
Beni bu yalana bağlıyanımsın
Kimseler rütbene eremezler ki.
Derler ki “yaşını başını almış
İhtiyarın gönlü çöplükte kalmış”
Bilmezler ihtiyar deryaya dalmış
Adresi bilmeden gelemezler ki.
13.09.1990 Samsun
Kayıt Tarihi : 7.10.2024 15:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!