Geldi geçti bir Reyhani,
Gören olmaz Erzurum'da.
Kara taştaki mercanı,
Kıran olmaz Erzurum'da.
Can emanet veren alır.
Ecel görünmezken gelir
Mezarım gurbette kalır
Soran olmaz Erzurum'da.
Erbab-ı mana çarkına
Gör kemali aşk arkına
Emrahlar geçer, farkına
Varan olmaz Erzurum'da.
Mezar olur beden beden
Sesleri gelmiyor neden
Mâna derken onikiden,
Vuran olmaz Erzurum'da.
Havada yumurtlar huma,
Kim der vebali boynuma
Sazcı derler tabutuma,
Giren olmaz Erzurum'da
Abide yaptılar kimi,
Reyhani dinle vasfımı
Benim ise mazarımı
Ören olmaz Erzurum'da.
Kayıt Tarihi : 16.11.2001 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bağrını vermişsin kara toprağa
Ne yatarsın öyle bîre Reyhanî
Erzurum’dan uzak gözden ırağa
Düşürdün bizleri zara Reyhanî
Erzurum’dan göçün acıdır belki
İlahi bir emir kaderindeki
Gam keder gözyaşı sitemin yükü
İçimizde sızı yara Reyhanî
Bizde öleceğiz Reyhanî elbet
Tarih iz düşecek anacak ebet
Ol Ruhun şad olsun mekânın cennet
Gark oldu karıştı nura Reyhanî
Çok ozan tanıdık sen başka türlü
Vatanını seven edepli arlı
Her soruna hemhal kalpten duyarlı
Tabiptin ilaçtın çora Reyhanî
Vatansever gençlik senin eserin
Söz vatan olunca bir başka yerin
Gönül hududundan taştı değerin
Sığmaz asumana yere Reyhanî
İmanın ahlakın dinin ihlâsı
İlimin ışığı kuranın sesi
Âlemin meşrebin ozanın hası
Lisanı kültürü töre Reyhanî
İnancına bağlı doğru kul idi
Yetime öksüze arka dal idi
Yol iz bilmeyene kervan yol idi
Turnalarla çıktı tura Reyhanî
Fakir fukaraya ekmek aş oldu
Avrupa’ya giden Türk’e iş oldu
Yol bekleyenlere gözde yaş oldu
Kim görmüş ele boş dura Reyhanî
Fikirde yarıştı kendi özüyle
Gördüğünü yazdı çıplak gözüyle
Ömrünce aradı sazı sözüyle
Milletin derdine çare Reyhanî
Nuh’a gemi oldu Davut’a demir
Bazen mecnun bezen Belkıs’a emir
Hastalara sabır Hızır’a ömür
Göz ışığı oldu köre Reyhanî
Bazen Mahsuni’ye nasihat etti
Solcuya ders verdi nazıma çattı
İslam’ı kuran’ı hakkı anlattı
Meydan bırakmadı şer’e Reyhanî
Dal oldu mazluma hakka haklıya
Kem bakmadı asla ırkı farklıya
Aldırmadı baskılara korkuya
Başını eğmedi zora Reyhanî
Yaşayıp yaşatmak ondaki ülkü
Kara cehaletten korudu halkı
Dosttu dost canlıydı sert idi belki
İncitmedi kulu zira Reyhanî
Rüzgârla yarıştı şimşekle çaktı
Sevecen biriydi gönlü alçaktı
Para mal mülk servet gözünde yoktu
İtibar etmedi vara Reyhanî
Sazıyla titretti yer ile göğü
Gönlü aşk doluydu işin gerçeği
Dağdan ısmarladı sarıçiçeği
Baş koyduğu nazlı yâre Reyhanî
Mustafa’yım Reyhanîn erbabı
Neyleyeyim Reyhanîsiz türabı
Kaldırır mı gönlüm bu ızdırabı
Şu yüreğim pare pare Reyhanî
Reyhanî babaya yüce Allahtan rahmet, mağfiret diliyorum. mekânın cennet olsun büyük üstat diyorum. Bu şiirimi Reyhanî babanın sevenlerine hediye ediyorum.
Mustafa Deniz
TÜM YORUMLAR (10)