Koşma Şiiri - Barbaros Karakoç

İbret al ömürden, ibret al günden;
Ömür bir gün, gün bir ömür sevdiğim.
Hayat daha kısa göründüğünden;
Bir nefeste insan ölür sevdiğim.

Hayat gâh ölümsüz güle benziyor,
Gâh ufukta yana küle benziyor.
Gâh menzile varmaz yola benziyor,
Her gafil ümitle yürür sevdiğim.

Elde etmek insanların muradı,
Kavuşunca kaçar her şeyin tadı.
Fanidir, yalandır dünyanın adı,
Gözümüzü hep hırs bürür sevdiğim.

Nice düşünceyle ömür sürdün ya,
Yaşadın, gözünle sen de gördün ya...
Bir renk cümbüşünde döner bu dünya
Ve hazanda yaprak çürür sevdiğim.

Gücenme hayata uzun sürmezse,
Küsme, bahtın sana aman vermezse.
Elif’ten doğru ol, kimse görmezse,
Barbaros’um, rabbim görür sevdiğim.