Koşma Şiiri - Ahmet Özdemir

Türkü yaylasında bir keklik gördüm.
Kaçmadı palazım, yanımda kaldı.
Belik belik ipek saçını ördüm.
Yanağı al mı aldı, dudağı baldı.

Gözleri elâydı, iri doygundu.
Kaşı, saçı elâ göze uygundu.
Bakışı büyülü, aygın baygındı,
Maral maral baktı, gönlümü çaldı.

Kiminin bahtı ak, kiminin kara,
Kim rastlar ki böyle canana, yâra?
Hızır yetişmez kul düşmezse dara,
Bu kuğu, bahtımın gölüne daldı.

Teni ak, dişi ak, tırnağı aktı;
Edası, sedası kalbimi yaktı.
Kırmızı dilini, dilime taktı;
Kor düştü içime, çıngılar saldı.

Türüm türüm yayla çiçeği nazlım,
Beli, sesi ince, bülbül avâzlım,
Parmakları narin, elleri sazlım
Tellerinden ezgi ezgi boşaldı.

Allı morlu yazma, ne de yakışmış,
Uzunca boynuna takmış takışmış
Bana nispet ele bakmış bakışmış;
Doğrusu çok ahlar, günahlar aldı?

Kalçası, baldırı şalla beslenmiş,
Boncukla, oyayla, taşla süslenmiş,
Türkülerde yaşam bulmuş seslenmiş;
Yazık ki gördüğüm yalnız hayaldi...