Köşklerinde Zevkli Hayat Sürenler

Köşklerinde zevkli hayat sürenler
Firavuna ne kadarda özenmiş
Dünyayı kendisi mi yaratmış ?
Başı gökte gezerken
Ayaklar, yerdekini ezer
*
Zalimin zulmüyle patlayan bomba
Çocuğun dünyasını kararttı
Gözler fal taşı gibi açılırken, aklı firarda
Lâl olmuş diliyle ağlarken,
Kararan gözlerinde, tüm bulutlar toplandı
Bir insan gibi insan görse bu çocuğu
Okuyacak gözdeki derinlikleri
İşte o an giymiş beyaz kefenleri
Ölümden kaçar gibi giderken
Sanki halı üstün de uçuyor
Oysa keskin taşlar, yalın ayakları keserken
Sert dikenler insafsızca batarken
İnatla düşmüyor,
Gözlerinden yaşları
*
Cümle alem, dünyanın nimetlerine göz dikerken
Sanki bunlar çorak ve kurak toprakta yaşarlar
Açtır, susuzdur, bir yudum sevgiye muhtaçtır
Boynu bükük halde
Bir lokma ekmeği düşmandan isterken
Duyduğu lafları bir bilsen,
Bir görsen zalimin kılıç darbeleri yüreğe nasıl batar
Sanmayın ki kan revan içinde kalmıştır
Onlar güneşin cehennem sıcağında
Zemherinin soğuğunda haşlanır her gün
Nasırlaşmıştır elleri, ayakları, yürekleri
Duymazlar acıyı, hissetmezler sızıyı
Her bir yerinden akmasa da kan,
Baktığında görürsün yüreklerin nasıl kanadığını
*
Sanma ki düşmandan korkarlar
Onlar Allah'dan gayrı hiç kimseden korkmazlar
Masumdur,
Ürkektir
Birazda çekingendir
Çünkü o çocuklar vatansızdır, vatansız
Hemde öz vatanların da vatansızdır
Öz vatanlarında emperyalistlerin zulmün dedir
Büyüklerin cezası, bu çocuklara kalmıştır
Kaçanlar gitmiş başka ülkelere
Ya kalanlar!
Suçludur anası, babası, atası, devletinin başı
Söyleyin,
Nedir bu çocuğun suçu
Tek bildiği
Kendi vatanında, vatansız olmasıdır
Ne demek olduğunu kendide bilmez bu çocuk.
Benim ülkemde vatanına ihanet edenler mi?
Anlamazlar bu çocuğu.
Kemal'eren/ Kemal Berk