Köşesiz Cümleler Şiiri - Kaan Kaplan

Neden nefesim daralıyor gece gece?
Odamdaki duman-karbondioksit doyumundan mı?
Çoktan kırdığım yalnızlık rekorundan mı?
Belki de bambaşkadır nedeni,
Bilebilsem yazmazdım,
Çaresine bakardım.
Kalemi elime her alışımda köşeli cümleler kurmak zorundaymışım gibi,
Tavana dikiyorum iki kelimede bir gözlerimi.
Geçiyorum dünya sorularından,
Cevaplanacak sorular var çünkü,
Doyurmak zorunda olduğum bedenim söz konusu.
Yine duygularımı buldum kırık dökük,
Toplarken fark ediyorum,
Üstlerini yalanla örtmüşüm,
Hayat bir bütün değil ki,
Vazgeçiyorum yapıştırmaktan,
Duygularım olsun kale duvarı gibi sapasağlam...
Sıralıyorum yine dörtlük piçlerini,
Bir daha dönüp bakmaksızın,
Yırtıp atacağımı bile bile.
Her zamanki gibi,
Noktasını koymadan

11/11/05