Köşe Yastığı Şiiri - Rabia Solakoğlu

Söyle bana,
Söyle bana köşe yastığı,
Sen hep böyle eğri büğrü,
Sen hep böyle acı acı,
Sen hep böyle kederle mi durdun;
Savrulduğun köşelerde ?
Seni de mi savurdu,
Huysuz, hoyrat bir rüzgar ?

Issız, amansız o kuytu köşeler de,
Gördün mü mazlumun gözyaşlarını?
Dokundun mu bir çocuğun kanayan yaralarını?
Söyle bana köşe yastığı,
Bir dert sende mi var sandın?
O şiddetli rüzgarlara kapılan,
Yenilen, düşen, kalkamayıp
En sert köşelere savrulan,
Bir sen mi varsın sandın köşe yastığı?

Sen rüzgar,
Sen söyleme bana bir şey.
Ne olur, sen söyleme bana bir şey.
O en derin yaralara,
O en kapanmaz yaralara,
Böyle zalim,
Böyle riyakar,
Böyle acımasız mı estin?

Yaraya tuz basmak
Düşmandandır.
Sen ey rüzgar,
Sen ey acımasız rüzgar,
Sen düşman saflarından mıydın?

Söylemeyin bana,
Söylemeyin bana köşe yastığı.
Gerçeklerin kahrını
İşitmesin yüreğim.
Hem gözyaşlarımı acılarıma yama yapamam ki!
Bak yaralarıma!
Sen kendi yarana merhem olabileceğini mi sandın?
Köşe yastığı...

Bırak , bırak essin o hoyrat rüzgar.
Uzaklara essin.
Biz yine savrulalım,
Ne olur artık kabul et, köşe yastığı
Bırak savrulan yine biz olalım
Bırak düşen yine biz olalım.
Ama
Varsın gitsin rüzgar yoluna,
Varsın gitsin.
Köşe yastığı...