Bir köşesinde şehrin
Kimse tarafından sevilmeden
Yaşıyorum…
Bir yalnızlık büyüyor içimde
Yaşı , yaşıma denk.
Sabahın beşlerine değin benimle.
Hatıramın cam kesiklerinden akan kanla,
Yalnızlığımın toprağını kan-lıyorum.
Bir yalnızlık sünüyor içimde.
Kimse tarafından sevilmeden,
Yaşıyorum…
Bir mucize beklerken…
Günler birbirine benziyor iyice.
Neyse ki yaşıyorum…
Ölüm saatlerim bunlar benim.
Bir aşk’a başlamak için;
Uygun zeminler arıyorum,
Sivrisi ruhuma batan tepeler de.
Yaşı yaşıma denk yalnızlığımın,
Allah’ın beni koruma şekli olduğuna,
Annemin utangaç çocukluğuma verip,
Çözüp bileklerimin iplerini
Yaşıyorum…
Kayıt Tarihi : 14.6.2017 06:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!