Köşe Başı Şiiri - Özgür Koçkar

KÖŞE BAŞINDAN

Köşe başından duydum sesini
Ana memesini arayan bebeymişçesine
Gözlerini yumar da yarı mahcup kaçırırsın ya
Hani görmezden gelir gibi yapıp da eski aşkını karşı kaldırımda
Öyle yaptım ben de. Aşık mısın, zor işin
Kem gözlere gelmişçesine nedensiz bir yumru durur boğazına
Hele bir de ismi belli umutsuzlardansa
Allah canımı alsın; işin çok zor senin
Boğar adamı her fırsatını buldukça
Unuttum sanıyordum. Duymadım ya sesini. Artık bitti diyordum
Başımı aldım diyor ve inanıyordum kurtardığıma;
Bu hain müptela kanserden kendimi
Ancak ne bileyim işte, gözden ırak, kulaktan silik
Bana isimsiz olsan da ne çare, olmuyormuşsun gönülden ırak

Köşe başından duydum sesini
Yeni döndün her halde gurbet diyardan ve
Yeni duydum sesini
Seni aşkım. Seni diye fırladı yüreciğim yerinden
Hani sokak ortası, ulu orta olmasaydı eğer
Kim bilir belki tutamayıverirdim kendimi,
Tıpkı eski günlerimde, tıpkı daha önce yaptığım gibi
Tıpkı gençliğimde olduğu gibi
‘Neredeydin bunca saat, hala mı izin vermedi anan? ’
Derdim işte, ne bileyim
Kaldığı yerden formatı çektim hayata, sesini duydum köşe başından
Sen dönmeden tanıdım dönüşünü, o bile değişmemiş
Çok kötü oldum biliyon mu?
Hani bakıyorum şimdilerde de
Bir hayli ortak kurulmuş hayali yetim bırakmışız
Kendimi bir tuhaf hissettim birden.
Hani sen de unutmamışsındır. Unutamamışsındır kanımca.
Yoksa neye, ne demeye evlenmedin bunca zaman
Bensiz bir an bile kaç yıl gibiydi sana hatırladın mı?
Ben kendimden biliyorum.
Düşünüyorum da epey olmuş
Kaç bin asır eskittikte ayrı ayrı ellerde
Üç günü beraber geçiremeyecek noktaya bile gelebildik beraber
Meğer ne kuvvet varmış içimizde.
Ve ne çok hiçe saymışız birbirimizi.
Sesini duydum köşe başından.
Dedim kendi kendime o an
Kaç bin kere sordum, o an yine durdum düşündüm
Tutsam kolundan çevirsem seni
Göndermesem o aşkların fahişe katili otogara
Sorsam yine her tartışma ardı günmüşçesine
‘Neredeydin bunca saat, hala mı izin vermedi anan? ’
Devamı gelir miydi kim bilir...
‘Ne yapayım anca çıkabildim’ der miydin ki?
Ne bileyim, sevdanın tadında bir kelam edemedim sana
Cezaya kalmış ilkokul talebesiymişçesine eğdim başımı önüme
Bir sonraki köşeye kadar yürüdüm son sürat.
Ve hala bilmiyorum tanıyıp da baktın mı ardımdan.
Bir sonraki köşeden de ben döndüm en yakın kabre düşercesine.
Şimdi bakıyorum, epeyce yıl geçmiş.
Ağaran saçlarım, yıpranmış ve ketumlaşmış bir yüzüm
Bomboş geçmişim ve evde beni bekler yaşlı anam var

Köşe başından duydum sesini
Ve aslını sorarsan bırakamadım seni hiç
Ama yediremedim kendime
Ve tutup kolundan, çeviremedim seni yolundan
Sen gittin ve ben hep senin şu an
Tam da şu an dönmekte olduğun köşe başında bıraktım
Senle doldurduğum kalbimin her köşesini
Ben seni hiç unutamadım ki
Bırakamadım da, tutup engel olamadım da
Hala aynı eşeğim, kaybedecek ne kaldı
Ve hala duramıyorum yoluna

Köşe başından duydum sesini sevgilim
Ama inan tüm ışıklarıyla duydum sesini. Tüm yüreğimden işittim
Kan işedim yüreğime
Ne olur inan
Daha dünmüşçesine. Köşe başından duydum sesini
Ve ben senden hiç ayrılamadım. Hala ayrılamadım, hala ordasın.