Sokağın başında yaban inciri, avcalanmış yolunu tutuyordu.
Her köşe başında tanıdık gözlerde diken korkusu,
Bakmaya korkuyordu.
İnsan ne kadar da insan vardı;
Yüzleri bir o kadar da gözlerinden farklı.
Her köşe başında bütün gözleri kapadım, seni bekliyordum.
Tüm gözleri topladım; bir nazarın etmiyordu.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta