Sokağın başında yaban inciri, avcalanmış yolunu tutuyordu.
Her köşe başında tanıdık gözlerde diken korkusu,
Bakmaya korkuyordu.
İnsan ne kadar da insan vardı;
Yüzleri bir o kadar da gözlerinden farklı.
Her köşe başında bütün gözleri kapadım, seni bekliyordum.
Tüm gözleri topladım; bir nazarın etmiyordu.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta