Köşe Başı Şiiri - Hayri Padak

Sokağın başında yaban inciri, avcalanmış yolunu tutuyordu.
Her köşe başında tanıdık gözlerde diken korkusu,
Bakmaya korkuyordu.
İnsan ne kadar da insan vardı;
Yüzleri bir o kadar da gözlerinden farklı.
Her köşe başında bütün gözleri kapadım, seni bekliyordum.
Tüm gözleri topladım; bir nazarın etmiyordu.

Şirin pencerelerde dolmuşlardan acele adımlar yükleniyordu
Kokusu betona sinmiş çamlar uzanıyordu yanı başında.
Albay emeklisi bahçelerde
Alada kapılara uzanmış, efil efil hazan dağılıyordu.
Çiçekler vardı, küçücük bahçelerde rengârenk çiçekler
Her renginde ayrı bir kokusu...
Tüm çiçekleri kokladım, bir göğsün etmiyordu.

Belene belene salınıp geliyordun çıkmaz yokuşlardan.
Bir kirpik zamansızlığında göz kırpacaktı gelip geçen zaman.
Hep yarım, ikindilerle bulcunmuş bir ömür.
Elbet gelecek o zaman.
Dün, bugün, yarın...
Ne gün ne gece ne de mevsim, yıl, asır…
Tüm zamanları topladım; seninle bir an etmiyordu.

Denizin sesi yankılanıyordu terk edilmiş sokaklarda.
Köpekler vardı; bir zaman sahipleri olan köpekler,
Denizden daha acıydı, yorulmuş sesleri.
Sahibini beklercesine yolunu gözlüyordu.
Her adımında bir telaş, sen dağıl dağıl gidiyordun.
Tüm korkularımı topladım;
Bir daha seni göremeyeceğim korkusu etmiyordu.