Koşar Polisim Şiiri - Abbas Paksoy

Kendisini, adamış devletine.
Hizmet etmek için, tüm milletine.
Devlet silahını, takmış beline.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Düğünü yok, bayramı yok, yası yok.
Fazla mesai yapar, hiç sesi yok.
İtiraz etmeye, bir çaresi yok.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Bir gün, yirmi dört saattir, velâkin.
Hiçbir saati, geçmiyor ki, sakin.
Yatağına girmeden, derler yekin.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Eşi hazırlamış, sofraya aş’ı.
Polis yolunu bekler, gözü, kaşı.
Beklemekten, olmuş, bir sabır taşı.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Terörde, trafikte, asayişte,
İstihbaratta, ya da narkotikte,
Her zaman, her yerde, durur tetikte.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Baba hayaliyle, uyur çocuğu.
Rüyasına girer, polis gocuğu.
Devlet’i koruyan, nazar boncuğu,
Görevden göreve, koşar polis’im.

Mazlumlara, gayet tatlıdır, dili.
Hainleri götürür, taşkın seli.
Daim uzundur, polisimin eli.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Yaşı’nı ikiye katlar, kart yüzü.
Daima kanundur, polisin sözü.
Hizmet aşkıyla doldur, hep özü.
Görevden göreve, koşar polis’im.

Gece nöbeti, uzadıkça, uzar.
Boranla, ayazda, havada azar.
Polis görevde, Paksoy’um da yazar.
Görevden göreve, koşar polis’im.