Koşaç Şiiri - Can Habip Türker

yüzümü ardımda
sustum
taşa bak
gönül taşım
idiğim iyit
odra koşaç
imek taşta

ve i-re !
atanmışlığına
dallan
taşla iyip

kayısar kayaç
isen taşrak
fark katıklan
kanla emer yasayı çünkü
etimden özüm
uysal iyir
etseyen iyinç
taşra acır darmadağın
taşla iyitim
taşra i-rek

iyir o
etimden taşıkan
iyensiz özümser beni dünya
benim özüm
iyitim taşta
varlığım emilir de
taşın gönlünde imek başka

dokunmadan geçseydim
taşıkır mıydım
taşra tözükür bilinç
atandım taşın buluncuna
mavi göğre kakıldım
atıldım yağız yer-re
ne-re i-y-i?
yer- re göğre
bu yüzden tözüktüm
göğrü yer-ri
yayıldım taşra
içime çizildim de
silkindim son-ra
yakınsak dokundum
ol-ra
kat kat katlandım
bakışıyordunuz
iç-re taş-ra

i-y-im taşra durur
gön-re i-y-imsiz
açılır i-ge rengarenk
nenre
içre taşra
iyitim tek renk bu demde

taşın gönlünde sumlar iyen
ürperir
yelsir sesre
ötrü toprak taşa tañ
bakıtım sığaç
kalın göğ
yel-re ağaç
yaş toz iyirim de
taşın gönlünde
göz göze yaykanır
taşta su-ra
suda taş-ra
varlığım emilir de
taşın gönlünde imek başka