Koş Koşabildiğin Kadar Sevdiğine

Gün bazen bulutlu bazen güneşli, bazen sıcak bazen soğuk olur
Yaşamda
Bu hep böyle
Sen
Bazen üşürsün iliğine kadar
Buz tutarak
Bazen terlesin
Boncuk- boncuk
Senden ter akar
Dert nehirine dönüşürsün
Yağmur damlaları başına
Düştükçe
Kar taneleri yüzüne
Vurdukça
Bazen bahar
Bazen kış ortası
Yaşamın her alanında
Gözlerden
Çok ırak olabilirsin
Yada çok yakın
Bazen bir hiç
Bazen de tarihi bir abide gibi
Kalıcı olursun
Eğer
Sevenin varsa
Ya yürekte
Yada düşlerdesin
Yada
Sen
Şahdamarı kadar yakınsın
Sevenlerine
Gecelerin karanlığına inat
Koş koşabildiğin kadar
Mehtaba
Yıldızlara
Sevdiğine
Koş koşabikdiğin kadar
Şafakta doğacak, dünyaya ışık taşıyan sıcak güneşe

Işığa, sevgiye doğru koş, ne olu her doğan
Güneş kadar
Sıcak kal
Karamsarlığa değil
Hayata tutun
Mutluluğun kaynağı
Sen ol ki
Mutluluğun bitmesin
Kuşlar bahçene, umut ve sevgi yüreğine dolsun hep

Öldür içindeki karanlığı, kulak asma seni aşağlayanları
Zehir saçan çiçekleri değil
Hümanist nefes taşıyan canları
Kale al
Sen sen ol, umursama
Sana değer vermiyeni, sevmeyi bilmeyen kimseyi

Mehmet Çobanoğlu
31.07.2018
İstanbul