Koş Çocuk! Şiiri - Yorgo Demir

Koş çocuk... koş!
Bırak emeklemeyi
artık koş artık, çocuk.!
Koşmayı öğrenmelisin ilk;
yürüyebilmen için zorlanmadan...

Hızı tanımlaman gerek
yavaşça, hiç tiksinti duymadan
çiğneyebilmek için tüm leşlerini insanlığın
ve kolay hazmedebilmek için...

Görmeden doğuşunu güneşin
batan gündüze doğru koşmalısın,
karanlıklarda görebilmelisin ki;
beynini kullanmalısın önce
öğrenesin ki beyindir yöneten, yönlendiren
onsuz hiç bir işe yaramaz
ne göz, ne kulak…
ne eller, ne de yürek

Ufukları görmen lazım
aklın sığabilirliğini ölçebilmek,
sınamamak için
ne başlangıcı ne de sonu…

Resimler çizmelisin ama önce;
doğrular... oluşturmalısın
dümdüz çizgilerde
Çizginin işlevini, hatları tanıyacaksın...
Neler ayrılır, kimler birleşir onlarla bilir misin sen?

Gökyüzünün dünyaya, bize ait olmadığını
yeryüzünün göklerin tabanı olmadığını...
Sorumluluğundaki kainatı bilgilenmelisin!

Bunları tekrar tekrar
tekrar etmen gerek, bileceksin...
zira;
tekerrür hayatın...ve yaşanmış bir tek ömür…
tarihin ta kendisi

Acılar hep, mutluluk hep yaşanacak
bir çark misali döngüde sürekli ki;
duraklardan biri de sensin
Sana da uğrayacak arasıra
terkedecek sık sık
mekan ve zaman var oldukça...
Ve onlar
ait oldukça tümü ile bizlere…

Aralik 2002