Yaşım oldu kırkbeş.
Yaşanan herşey boş.
Dönüp arkama baktım, loş.
Yaşamın hepsi sanki bu an.
Severdim herkesi kırk beş yıl.
Vermediler ne mühlet, ne meyil.
Dalıyorum maziye, herkes gibi değil.
Mümkün değil geriye dönmek, bunu bil.
Yıpranmış bedenim, gözümde yaşlar.
Geçmişimin en büyük kanıtıdırlar.
Tarif etmek istesem de, yalındırlar.
Sanki, herşey bu an gibidirler.
Sevsen de, sevilsen de boş.
Hayat devam ediyor, hababam koş.
Ne kadar yaşarsan yaşa, istersen yüzbeş.
Seni bekleyen mezar vardır, gerisi bomboş.
Hayat tavşan olmuş, sense bir tazı,
Yakalamak için, koş babam koş.
4.08.2006/Adıyaman
Kerim BaydakKayıt Tarihi : 4.8.2006 08:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kerim Baydak](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/04/kos-babam-kos.jpg)
yüreğine sağlık.
Sevgi ve Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)