Koş arkadaşım... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir tohum ektin mi toprağa
Bir çiçeği suladın mı hiç
Okşadın mı bir çocuğun başını
Paylaştın mı birileriyle?
Karşılık beklemeden aşını.

Yere çöp atanları uyardın mı?
Kırmızıda pervasızca geçene
Sigarayı içip te rastgele atıp
Ayağıyla ezene

Ormanda mangal yakıp rakı içene
Gören gözlerle baktın mı
Bu memleket bizim diyip uyardın mı
Yanmamalı ülkemin ormanları
Yeşil yemyeşil olmalı
gelecek nesiller de faydalanmalı
Böyle düşündük mü hiç?

Evim gibi temiz olmalı
Ülkemin sokakları...

Ben ne yapıyorum bu millet için
Ben ne yapıyorum bu güzel ülkem için
Ara sıra da olsa düşünebildik mi?

Kardaşım arkadaşım sen ve ben
Gölgemizden korktuk hep;
Gerçek eğitim nedir bilmeden
Doğru söyleyenlere alaylı baktık
Attık sırtımızdan doğru sözleri..

Bana değmeyen yılan dedin
Her koyun kendi bacağından
Sözlerini benimsedin
Başkasından duyduğunda nasihat
Azarladın tersledin

Ramazan geldi zenginleri
Ağırladın sofranda.

Böyle mi okumuştun kuranda?
Aslında kaz gelecek yerden
Tavuk esirgenmez dedin
Kendi menfaatinden başka,
Hiç birşey düşünmedin...
Herşey gibi onu da yanlış öğrenmişsin...

Sözün varsa söyle aklın varsa düşün!
Ne olacak sonu bu gidişin?

Elin varsa üret yok ki söze gerek
Belki de tahsillisin tahsil ne demek?
Almak değil mi bir de vermesini bil

Baba ocağından çıkış o çıkış
Bir gün hatırlayıp geriye dönüp
Babam neler yapmış diyip te
Yaptığı işlere bir göz attın mı?

Bir çivi de ben çakayım,
Sıvaları dökülmüş sıvayayım,
Bir kutu boya alıp boyayayım,
Böyle düşünenler var mı sanmam.

Senin ve senin gibilerin
Gözü hep mirastaydı
Yanlış yetiştitrildiler ruhları,
Hep hastaydı böyle eğitenlerin

Aklının ucundan geçmez çoğunun
Çalışıp ta alın teriyle kazanmak
Kalkınmayışı ondan doğunun
hepimiz gurur duyduk osmanlının
Mirasına konmaktan

-Yahu ne heybetli binalar yapmışlar
Senin projen ne? sen bu dünyaya
Tenbel geldin tembel gideceksin.
Ne diyeceksin?