Koş Şiiri - İbrahim Yay

Dünyanın kabuğunu parçaladım, açtım içini,
Sanki elimde ceviz kırmak kadar kolay oldu.
Geldi ellerim yine göğsünü açmak için tuttu,
Gel gör ki dokunamadım çetin kalbine dâhi.

Geçmişim çığlık atarak canlanıyor gözümde.
Her bir parçasını ansızın tekrar yaşıyorum.
Anlamaya çalışıyorum git gide taşıyor içimde,
Vücudumu delip çıkmasın diye zorluyorum.

Korkuyorum, taşıyamam diye ağırlığından.
Hacminden çok necdinden derin kavramları.
Ben kimim ki boyumu aşan işlere didiniyorum,
Unuttum bile git gide somut değeri artanları.

Bakıyorsun biri var aklında yer ediyor hoş.
Gülümsüyorsun istemsiz sanki beden sarhoş.
Nerede olsan düşünüyorsun, olsa bile loş.
Takıl da peşine aldanmak için, oraya buraya koş.