Koş. Şiiri - Emre Özeren

Koşacaksın;
Dertsiz tasasız ufuğa kadar
Ne kalbin acayacak
Ne de gereksiz düşünceler saracak
O masum beynini...
Hiçbirşey umrunda olmayacak;
Olmayacak ki takılıp düşmeyeceksin.
Hep aynı tempoda yol alacaksın;
O zaman anlayacaksın;
Ayaklarının masum kardeşliğini.

Evet olucak! Yolun kesilcek yer yer
Nefretle bakacaklar sana; aşşağılarcasına
Ama sen aldırmayacaksın..
Aldırmayacaksın ki yolundan taviz vermeyeceksin.
Gülecekler sana zaman zaman;
Bazıları bıyık altından,
Bazıları da kahkahalarla, aldırmadan.
Kimse bilmeyecek;
En doğrusu sende, eyleminde...
Saygı duyucaksın;
Kafaları karışık 'onların' anlayacaksın.

Huzur dolucak dört bir yanın..
Ne de olsa derdin yok, tasasızsın
Sana kahkahalarla gülen o Hayvanların..
Aklında daima kalacaksın...

Arkana takılacaklar, çoğala çoğala..
Sana gülenlerden de olacak içince
Üzülenlerden de..
Seni anlamış olacaklar;
Olacaklar ki sonsuz yolları seninle aşacaklar..
Sonun ne olcağını bilemeyeceksin..
Sadece koşacaksın..
Sırf üzülmemek, bir an da olsun gülmek için..
Onlarla mutlu olacaksın..
Ama nereye kadar deyip...
Sil baştan saracaksın.

Emre Özeren