Körüklü Çizme Şiiri - İbrahim Çelikli

körüklü

aynı hesap gene
bi patişahın garısı varımış ki
gözeliği dillere destan
boy-pos endam
gaş-göz gerdan dedikleyin
her bi şeyi ona keza
adı üsdünde patişah
gedip de benim gibi
Kelağanın gızını alcak değil ya
kayınat gözeli bi hatun
üsdelik tam bi hanım efendi
herkeş hayran

gel zaman get zaman
bi duyulmuş ki
patişah garıyı sürmüş çıkarmış
herkeşi almış bi telaş
yalvar yakar olmuş en böyük vezire

“-sen patişahımız efendimizin hocasısın
elinde böyüdü
senin sözünden çıkmaz
meramını sen bilisin
sultanımızdan memnin olmayan yoktur
bu işi sen halledersin
kerem eyle
sor soruştur
ola ki efendimiz
bizi sınayodur
neydecekler
ne koycaklar deye,
öyle ya!
hekmetini soval etmeyelim
bi ketempereye de ğelmeyelim
durduk yerde de
boynumuzu vermeyelim”

baş vezir el-etek öpüp huzura varıyoru
ahvalden sonura me(v) zuya giriyo
deyoku böyleyken böyle
“-kullarınız vezir-ül vüzera dakımı
ve dahi nazır paşalar
muzdaripler efendimiz
sultanımızla nedir derdiniz
hangi kraliçe bu ğadar gözel”
deyince barabar

patişah
“bak lala” demiş
bilirsin seni pek sever-sayarım
sizin üzerimdeki hakkınızı
inkar etmek ne mümkün
cümle alem, herkes bilir

ancak sen bile-bilirsin
benim üzerimdeki en pahalı kuşam nedir
“-körüklü çizmeniz sultanım”

“-neden”
“-her şeyden evvel güzel
ceylan derisinden mamul
Roma’dan ustalar getirtdiniz
her gün çıkarılması için ayrı,
yağlanması, boyanması
hatta parlatılması için
ayrı uşaklarınızı tahsis ettiniz

yıllar yılı sefere onunla çıkarsınız
onu giymeden başka krallarla,
elçilerle, paşalarla, vezirlerle görüşmezsiniz
bilirim ki
körüklü çizmenizi pek seversiniz
bizler dahi ona
gözümüz gibi bakarız”

“-ha işte! eşi menendi de yoktur,
da!
meret sıkıyo biraz” demiş