Koruklar Üzüm Olur

Dinmedi bu sızı iyileşmedi bu yara,
Damlıyor yaramın kanı bembeyaz kara,
Bu gönül düşecek mi hep böyle zara
Allah aşkina bulun iyileşmeyen yarama bir şifa.

Gönül yaraları hep böylemi olmalı?
Sevilen insan ahde vefasız mı olmalı?
Sevgi dediğin, Ferhat gibi dağı delmeli,
Şifalı elleriyle şifa dagıtmalı,yaraları sarmalı.

Kim ne derse desin ben bu yolda artık yokum,
Çölleri sevmem, çünkü fırtınada gözlere dolar kum,
İyileştirirmiş kanser denen öldürücü hastalığı zakkum,
Yoruldum artık bu aşk yolunda, kesildi sesim soluğum.

Sevmek ve sevilmek hiç böyle anlatılmadı,
Gönül bir türlü bu sıkıntılara alışamadı,
Aşkın çok kovaladı ama bu gönül kaçamadı.
Sen zalim oldun ben ise mazlum lakin gönlüm bunu sana anlatamadı.

Gerçek sevginin sıcaklığı, koruğu üzümleştirir,
Samimiyetin, muhabbetin gücü azgınları uysallaştırır,
Açılmayan gönül kapılarının açılmasını kolaylaştırır
Düşmanı dost, karayı beyaz, serti yumuşak yaptırır.

Ben hep böyle derinden ah mı çekeceğim?
İnsanların içinden daim güzel düşünenleri seçeceğim,
Tabip, doktor, lokman değilim ama,
Gönül yaralarına şifa, aşıklara sevda şerbeti içireceğim.

Bu yolun yolcusu olmak hiç de kolay değil biliyorum,
Alıcı bulamazsam bir da ben sevgi muhabbet satıyorum,
Dervişler gibi kapı kapı yar ve yarenlerden haber getiriyorum,
Karşılığını hiç kimseden degil, sadece Rabbimden bekliyorum.

Her nimetin bir külfeti, her gecenin bir sabahı vardır,
Günahkar insanların mezarları çok dardır,
Mutlu ve huzurlu yuvaları yıkar boş lakırtı ve dırdır,
Kabiri düşündükçe bedenim titrer zangır zangır.
04/12/2003