Körükçe Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kürdili hicazkar makam gibisin,
Kül olmuş bir aşkın peşrevindesin,
Dem olmuş kemanın nakaratısın,
Sensiz vuran ben bu sazın neyleyim.

Şavkın vurur yürek bana dar gelir,
Zikreylemem sözün bana ar gelir,
Ömrüm bitti, mezarıma zor gelir,
Sensiz geçen ben bu ömrün neyleyim.

Meşkine de turna gözlüm meşkine,
Söz tükenir, söz söylemem üstüne,
Ateş kâr eylemez gönül eşkine,
Sensiz yanan ben bu eşkin neyleyim.

Ben feleğin şu çarkını kırarım,
İçimdedir aşkın, sevdam bilirim,
Saymam sensiz geçirdiğim bir günüm,
Gelmez oldun sormaz oldun neyleyim

Öyle yandım sana yürek derince,
Hasretime özlem koydun körükçe,
Gel desem de gelmez oldun haince,
Kalbin bana çarpmaz oldun neyleyim.

Yollarıma diken oldun taş oldun,
Aydıni'yi sormaz oldun, el oldun,
Hele bir de hazanımada yel oldun,
Şu yakamdan düşmez oldun neyleyim.