Kortizon Şiiri - Ersin Karaca

Böylece, çaresiz bıraktığından,
Sanma, gittin diye rahatlığımdan,
Aldığım kilolar, bu fazlalıklar,
Bana kalan, kortizon haplarından.

Gururunla beni terbiye etme!
Bırak onu, Viktor Hugoya kalsın,
Eğer seviyorsan açıkça söyle,
Yeter artık sanal perdeler kalksın.

Üstlendiğin azap fazla değil mi?
''beklerken ölürüm, ya kazanırım''
İnan kaplamışsın tüm benliğimi,
Bir selam söylesen seni anlarım.

Diyorlar ki; sakın ona güvenme!
Tanımıyorlar ki; sen biliyorsun,
İnanma geçici heves diyene,
Bütün zerrelerimde yaşıyorsun.

Üstüne gelmek de istemem asla!
Zira durumumdan farklı değilsin,
Belki de kalbini kırdım telaşla,
Kiminle konuşsam sen benimlesin.

Bak, en çokta şu koyuyor adama,
Hiç bilemeden, yargılamaktalar,
Bakmadan şu içimde ki yangına,
Derin kederlere bırakmaktalar.

Hiç bir şeyde gözüm yok, yanımda ol,
Diyor ya şarkılar, işte bize yol,
Bu engeller bize aşmak içindir,
Üzülme ne olur sen umutlu ol.