Korsan Yangınlara Düşen Yıllara Sitem

Meskeni oldunuz acılarımın
Karamsarlık diz boyu ruhuma çöktü
Sabrı tükendi limanlarımın
Taş kesildim sayenizde
Başım göğe erdi günahlarımla
İsyan ettim, lanet ettim, kahrettim.

Bir gece nasıl harcanır
Nasıl çıkar sabaha iki büklüm bir yürek
Nasıl çarpılır yüzünüze kapıları bir günün
Ben olsaydınız anlardınız benden koparak yaşamanın ne demek olduğunu
Âh, ben olmalıydınız...
Kaybedilmiş ne çok ben var sizler içinde yıllar
Sizler içinde ne çok yitiğim ben

Benim ellerim nerde?
Benim yüreğim? ...
Benim “benim” nerde yıllar! ..

Nokta nokta erittiniz yufkalığımı
Hançerem yağmalanmış
Gönlüm öksüz ve yetim
Yüreğim ezik
Boynum bükük
Şefkatsizim velhasıl

Tüm iğreti rolleri üzerime yıktınız
Firar ettiniz kendimden beni
Vekâleten yaşıyorum sevgilerimi
Demirini kaybetmiş gemi gibiyim
Hangi liman ağırlar bu külfetimi
Hangi fener ışığıyla gülümser bana
Hangi el uzanır yalnızlığıma

Şimdi mahalle bakkalı kadar dağınık
Veresiye defteri kadar mutsuzum
Ve hiç olmadığı kadar ufuksuzum.
Acı acı soluyorum dakikaları
Çaresizlik başucumda yirmi dört vakit
Beş vakit mahcubiyet kıyam durur yüzümde
Cürümüm isyanıma sükûttan bir taş duvar

Ellerimi açtığımda susmayı öğütledim kelimelere
Çekilmezliğim boynumda kement
Ey yüce merhamet
Korsan yangınlara dönüştüğüm şu anda
Kör bıçakla da olsa
Uğra yanıma

18.07.2005 (00.10)