Körpecik aşkımız sanki bir çocuk,
Dudakları sanki dudağımızdan.
Eli ellerimiz, gönlü gönlümüz,
Toprağı alınmış toprağımızdan.
Konuşur, oynaşır ellerimizde,
Sevdayı öğrenir dillerimizde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta