Körpe yanım Şiiri - Orhan Hatıl

sabah olmasın körpe yanım
dayanamam yıkılırım bu tekliğimle ölmüş şehirde
yalnızlık bir alaca karanlık soğunda kızılayın,ulusun bağrıydı ömrümde
sorumsuz gezmeyi özlemiştim
toz duman etmiştim yaşamayı
bir aşka kanmayı

sus diyorum körpe yanım
çocuk olurum kimsesizliğin omzunda ağlarım
an gelirde kükrerim bütün gerçeğe
sabrım yetmez bu dayanılmaz yollara
sorumluluk dolu esaret bakışlara

daha geçecek kaç zaman var körpe yanım
yamurlarda ıslandımız cennet dolu akşam çok uzakta
bu mevsim hiç gelmedi sanki
hiçbir gün geleceği andırmadı geçmişin yokluğunda
dar oldu caddelerin hülyası
kaçacak yer kalmadı körpe yanım