Körpe Kuzular Şiiri - Ömer Akpınar

Namusa bakan gözlerde yırtılmış son perde.
Toka başında ama mukaddesat düşmüş yerde.

Hırsız gözler gizliden çalar namus hazinesini.
Çalan da çaldıran da râzı çıkarmaz hiç sesini.

Kör mü nasipli yoksa gözleri haramı gören mi?
Asıl mahrum olan sence bunları görmeyen mi?

Günah yükü ağırdır geçse kalpten bir anlık.
Yaşlanınca sakalı ıslatır o büyük pişmanlık.

Şeytanı tepele, içindeki ihtiras dolu nefsi ez.
Allahın mülkünde zalime karşı başın dik gez.

Boş yere harcanır sular gibi gömülür servet.
Gün gelir lüzumlu yerlere de harcanır elbet.

Size ne olmuş ki rehavet içindesiniz her daim.
Onlar ki yaşadılar gündüzün saim, gece kaim.

Düzgün akan dereyi kurtlar karıştırsa bulanır.
Çelme atarken zalimlerin eli ayağına dolanır.

Su içmekse niyetin ırmağı bulandırmadan iç.
Maksadın balıksa bulanık suda avlanmaz hiç.

Bulandırılan su, kuzuyu yemek için mazeret.
Kuzuları suçlama, kurtların zulmüne nazar et.

Körpe kuzular tehlikede, aç kurtlarsa serbest.
Muzır neşriyat vitrinde, mukaddesat derdest.

Size diyemem oynasın gülsün toprağını bulsun.
Her zaman her yerde yardıma muhtaç bir kulsun.

İçinizdeki günah yangınları su içerek geçmez.
Kendini bilenler, haramdan bir yudum içmez.

Mazeret saymak, aranızda sayılsa da marifet.
Sen yine de bize Allaha giden ulu yolu tarif et.

Aynı ip üstünde birlikte yürümez iki cambaz.
Öz vatanında rahat gezemez hain düzenbaz.

Gölgesi şahsiyetinden daha büyük adamlar.
Kardanadam gibi güneş görünce erir damlar.

Haksızlığa maruz kalsam kabarır şahdamarım.
Mazluma kanat gererken zalime iner şamarım.