biliyorum, sonsuzluğun ucunu
yalnız o kınalı kadın yaşardı
kendi denizinde yitmiş
dönmek isteyen ama dönemeyen
kırılırdı kanatları her ölümde
üşüyorsan senin üşümen
bir benzerim yalnızlığın karşıtı
nedense kendine benzemez insan
İbrahim TığKayıt Tarihi : 4.3.2006 23:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!