Körpe Çığlık Şiiri - Fırat Göral 2

kör adımlarla tırmanıyorum hayat savruluyorum
yaşımdan şikayetçiyim
göğe bakma enerjim çalındı
ipotek kondu kelimelerime
umut kokmuyor artık yüreğim
aklımın tüm muaallaklığıyla
atıyorum içimden cümleleri
safra gibi.
geçmiş zaman diliyle anlıyorum
gelecek zaman çekimini
en seven yerlerime iniyor hayatın silleleri
gözlerimden kaçıyor hasret çektiklerim
en halis vatanımdan sürgün yedim
habis topraklara akıyor kanım
ki bu topraklar kan deposu
üzerine kurulu türlü düzenbazlıklar
en orta yerine yağıyor ateş yağmuru
en çok körpe bedenler ıslanıyor
ama sevinç çığlıkları atmıyor çocuklar
çığlık olduğu doğru ama sevinç değil sebebi
gözlerinden masumiyet akıyor korkunun gölgesinde
daha başlamadan kayıyor hayatlar
oysa daha ilk basamak bile değil onların ki
daha ilk adım atılmadı
körpe bedenleri daha ölecek yaşta değil.
koşup bağırmaları sevinç naraları atacakken
susturuluyorlar bomba ninnileriyle
toprak ananın kucağına atıyorlar kendilerini
bilebilecekleri tek ana o çünkü.
şimdi ben bu karanlıkta yoluma düşmanım
akacaksa aksın kanım
yanacaksa yansın canım
zira yaşım erken değil onlar kadar
geç bile kaldım.