Körpe Badem Ağacı Şiiri - Hüseyin Yük

Körpe badem ağacının gölgesinde
Tutkunun akışını düşündüm
Her yanımı yangın yerine çevirdiğin
Monoton bir işte ne bigeliklerini bulduğumu öğrendim
Ruhumu giydirenin nasıl güzel giydirdiğini
Belleğime işledim gözlerinizi
Cevizlerini topladım
Yeminlerini öptüm
Gece ne kadar güzel
Gece kadındır adam
Sevilen kadınınla dolaşmak
Kendisine kolunu vermek
Yolunu seçmek
Bu sınsırsız sevinçler bir ömre bedel
Ruhlarımızı kitlelerden koparıp
Yasaları aldatmıştık
Üzüm toplamak
Ekin biçmekten daha kolaydır
Sesindeki okşamayı
Kızıl meyvelerle ekşi muşmulayı
Böğürtlenlerine baktım utanmadan
Siz beni sevdikten sonra başkalarından bana ne
Seninle çölüm ilk kez güneş gördü
Bin yıldır ağaran saçlarım güldü
Bir körpe badem ağacının altında