Koronavirüs paniği Şiiri - Nisari Özdoğan

Görün ki bu dünya ne hale düşmüş.
Nasihat ben gibi cahile kaldı.
Süper güçler bile melâl’e düşmüş.
İmdade yetişmek bahil’e kaldı.

Yirmi altı ülke kurdu birliği.
Musibet gelince bozdu dirliği.
Anlaşıldı İslam’ın kadirliği.
Yardım görevini Türkiye aldı.

İnsanlık perişan, hali derbeder.
Bu dramın sonu nereye gider?
Bazan bir musibet nasihat eder.
Hem uyardı; hem de kapıyı çaldı.

Yok eyleyip insandaki basir’i.
Etti bizi kandisinin esiri.
Görünmez zerrenin on binde biri;
Yedi milyar nass’ı korkuya saldı

Maddeci filozof, Kur’an a küsler.
Söyler; Endikasyon, prospektüsler.
Kur’an da yazıyor nedir virüsler.
Ahkâm bozulunca; O bizi buldu.

İslam peygamberi yüksek binayı
Hoş bulmadı. Men eyledi zinayı.
On dört asır önce karantinayı;
Önerdi; Müşrikler nezdinde fal dı.

Yeni bilmiş gibi tenbihliyorlar.
Üç beş kere elin yıka diyorlar.
Tereciye tere al ediyorlar.
Müslimana beş kez normal bir haldı.

Hümanizm,sapıklık kendine tapmak.
Ölülerinizi ot gibi yakmak.
Yaşlıları kaderine birakmak
Tek dişi kalmışa bir şiâr oldu.

Yardım için biz inanca bakmayız.
Asaletimiz var, başa kakmayız.
Getirisi nedir diye takmayız.
Bu yol Muhammed’(s.a.)den kalan bir yoldu.

Huzuru tüm insanlığa yayalım.
Son Nebi’nin sünnetine uyalım.
Gelin; Kur’an tembihini duyalım.
O’nu Rabb’im insanlık için kıldı.
Nisari Özdoğan.