S. Korona 2 Şiiri - Enver Ertürk

Bitecek mi, bir gün
normalleşecek miyiz..
Yeniden endişesiz günlere,
erişecek miyiz.

Üst kattaki Mehmet abiyle Şadiye teyzeyle,
farklı asansöre binmek için,
"--Buyrun, siz geçin",
Deyip,,
Aklımızca bir bahane seçip,
Kaçmalarımızı geride bırakacakmıyız.

Kısacık iki kelimeyi,
tebessüm eden gözleri, çehreyi..,
Aldığımız, sunduğumuz günlere kavuşacak mıyız.

Kırda açan bir çiçeği hayranlıkla izleyip..,
Acıkıp merhamet isteyen gözlerle,
bize yaklaşan sırnaşan kediyi..,
Bir şeyler verip, doyurup sulayıp,
küçük mutluluklar yudumlayıp,
ruhumuzu yakınlarda sevindirecek miyiz.

Sokakta korkusuz, kuşkusuz dolaşmadan,
parkta aşina yüzlerle selâmlaşmadan
kaç zaman geçti.
Bunca insan ecelle pençeleşti..
Kaç insan, kaç tanıdık kaybettik.
Yapamadığımız şeylere nasıl hüzünlendik.
Tokalaşmayı unuttuk,
ya da yeni usuller bulduk.
Maskeler ardına saklandık,
bir şişe kolonyayı ab-ı hayat bedeline aldık
markette pazarda fahiş fiyatla aldatıldık.

Sıfır düzeyde insani ilişkiler.
Ve hatırlanan özlenen erdemler.
Sarılmak tümden yasak, öpüşmek asla..
Bu günler ne olur geride kalsa.

Her gecenin bir şafağı,
her şafağın bir sabahı vardır.
Umuyor ve diliyorum ki, o şafak yakındır.