Korona Yorgunluğu Şiiri - Nevzat Dağlı

Korona salgını yordu ülkemi,
Yakınlar yoruldu, ırak yoruldu.
Şaşırdık ilk önce düşünsek kimi,
Zihnimiz karıştı, merak yoruldu.

Hastaneler dolu, doktorlar yorgun,
Hastalar çaresiz, umutsuz, dargın.
Sağlık çalışanı gönülden kırgın,
Sistemi dik tutan direk yoruldu.

İşçiler yoruldu, can telaşında,
Memur tat bulmuyor ekmek, aşında.
Esnafın bin türlü bela başında,
Müşteri beklerken terek yoruldu.

Köylünün desteksiz malı, davarı,
Hanesi sersefil yıkık duvarı.
Gündelik çalışan gezer civarı,
Elinde çekiçler, orak yoruldu.

Bilekler yoruldu nabız atmıyor
Planlar bozuldu hedef tutmuyor.
Öğrenci okulu hiç unutmuyor,
Hep yanlış saptanan erek yoruldu.

Çevreye tehlike salan çoğaldı,
Ortada çaresiz kalan çoğaldı.
Salgın hastalıktan ölen çoğaldı,
Mezarları kazan kürek yoruldu.

Halaylar, horonlar geçmişte kaldı,
Ne zurna ses verdi ne davul çaldı.
Eğlence yerini matemler aldı,
Ağıta dönüşen barak yoruldu.

Son cüret tam gayret diriltir bizi,
Dirençli tutalım hep kendimizi.
Elbet silinecek bu salgın izi,
Şimdilik ustasız çırak yoruldu.

Bir işe yaramam çoğaldı suçum,
Sözlerle avunmak yaptığım seçim.
Dostlarım gittikçe yanıyor içim,
Nevzat’ta yaşlanan yürek yoruldu.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat