Korona virüsü Şiiri - Abdulkadir Özdem

Bir virüs geldi korona,
Yayıldı dünya turuna.
Çıkaranları sürüne,
Ya Allah sen kurtar bizi.

Gözler ile görünmüyor,
Nerededir bilinmiyor
Hiçbir şeyle silinmiyor,
er-Rahman sen kurtar bizi.

Virüs bize Çin’den geldi,
Vurdu yürekleri deldi,
Şeytan bile bize güldü,
er-Rahim sen kurtar bizi.

Hata yaptık, suç işledik,
Haddimizi hiç bilmedik.
Gözyaşımızı silmedik,
el-Melik sen kurtar bizi.

Çöpe bebekleri attık,
Sütümüze sular kattık,
Hem aldattık, hem aldandık,
el-Kuddûs sen kurtar bizi.

Yaptığımız neler neler,
Kuzular anaya meler.
Kimler gözyaşımı siler,
es-Selâm sen kurtar bizi.

Mahrum olduk Kâbe’mizden,
Cemaatten, camimizden.
Ağlanacak halimizden,
el-Mü’min sen kurtar bizi.

Virüs tüm dünyayı sardı,
İnsanı insana kardı.
Suçu yüzümüze vurdu,
el-Müheymin kurtar bizi.

Çocukları aç bıraktık,
Duyarlılıktan ıraktık.
Kendi keyfimize daldık,
el- Aziz sen kurtar bizi.

Hem solduk ve hem sarardık,
Geçen günleri arardık.
Günah işledik karardık,
el-Cabbar sen kurtar bizi.

İmtihandan anlamadık,
Dersimizi alamadık.
Kendimizi bilemedik,
el-Mütekebbir kurtar bizi.

Virüs okyanuslar aştı,
Herkes can derdine düştü.
Çare aradı üşüştü,
el-Hâlık sen kurtar bizi.

Cenazeler yıkanmıyor,
Namazları kılınmıyor,
Nerededir bilinmiyor,
el-Bâri sen kurtar bizi.

Hastaneler hepten doldu,
Soldu gül benzimiz soldu.
N’oldu bize ya Rab n’oldu,
el-Musavvir kurtar bizi.

Bilinmeze gidiyoruz,
Yarınları bilmiyoruz.
Gözyaşını silmiyoruz,
el-Gaffar sen kurtar bizi.

Sokaklara çıkmaz olduk,
Hak ettiğimizi bulduk.
Artık haddimizi bildik,
el-Kahhar sen kurtar bizi.

Evde karantina olduk,
Büyük bir hüzünle dolduk.
Artık dersimizi aldık,
el-Vehhab sen kurtar bizi.

Abdulkadir ne diyorsun.
Halimizi biliyorsun.
Gözün yaşın siliyorsun.
es-Sabûr sen kurtar bizi.

21 Mart 2020 / İstanbul