Her sabah ayrı bir kederle uyanıyoruz...
Ninem olsa; * Ahir zaman alameti bunlar *der dururdu. Arada bir insan ilişkileriyle ilgili aksaklıkları sayardı...
Ninemin bildiği öğrendiği buydu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ben yine tek tek cevap yazmayı beceremedim. Bağışlayın değerli arkadaşlarım. Hepinizin yüreğine, emeğine sağlık. Sonsuz teşekkürler ediyorum.
Sağlık dileğimle, güzellikler diliyorum.
Saygı ve selamlarımla...
Yüreğinize sağlık Hümeyra hanımcığım Sevgiler
Ne güzel bir iç döküştür...her şeye inat,herkese inat..içimde bitmeyen bir sevgi,tükenmeyen bir umut var...
İnanç her şeyi mümkün kılar,mümkünsüzlüğün kıyısında olsa bile...
Çokça tebriklerimle güzel yüreğinize,aydınlık dolu düşüncelerinize...
Sevgilerimle...
saflığın, temizliğin rengi beyaz. Kışın dağların başındaki kar, baharda dalda çiçek rengi, yazın mavi gökte bulut rengi. beyaz rengi, en çok grileştirmekten korkarım her zaman, onun için elimi sürmeye çekinirim oldum olası. renk beyaz, başlık da "Corona Günlüğü" olunca balkonumun az ilerisindeki limon ve turunç ağaçlarının çiçekleri aklıma geldi. Bu baharda onların altındaki bankta oturup da kokusunu ciğerime çekemedim doyasıya (ağzımız burnumuz maskeli ya). balkonun altındaki yasemin onları aratmadı hani. beyaz ve pembe günlerin yakınlaşması dileğimle sağlıklı ve güzel günler dilerim.
Günlük tutardık...
Bir de "Hatıra Defteri..." O mezuniyet günleri yaklaşınca...
Sanırım "hayat okulunu da" bitiriyoruz yavaş yavaş...
Mezuniyet töreni bari özel olsa, değse onca çabamıza,,, Çektiklerimize, mücadelemize..
Yoksa o korku işte...
"Ya Niyazi olursak!"
Korona denen illet gelir bizi de bulursa!
Dağıtıyoruz Öğretmenim..
Biz alışığız ya... "Çocuk yanımızdan.." Pembe gözlüklerimizle bakmayı, etrafı..
Oyuncaklar, çocuk telaşları, heyecanları bize yeter de artar bile..
Unuturuz bir anda...
Korkularımızdan kurtuluruz...
Ve bir gün gelir.. Bu şiir de okunur...
"Ne günlerdi" der, iç çekeriz... Ya da çekerler yerimize...
Beni de sardı günlüğünüz Öğretmenim..
Şiir dediğin de böyle olmalı..
Kuşatmalı okuyanı..
Tebriklerimle.....
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta