Görmeden de sever insan.
Ellerini tutmadan,
Katığına aş yapmadan.
Turunçlar çiçek açarken gel.
Tenin baygın, ıhlamur çiçekleri kadar
Akdeniz akşamları misali davetkar.
Ellerini tutmadan da sever insan
Saçlarına dokunmadan,
Toroslar kadar sağlam, Kerem misali candan.
Begonviller açarken belirdin kapıda
Ellerini tutunca inan
Sonsuz bir saadete gark olacak dünyam.
Ne güzeldir seni yaşamak
Bahçemi kuşatan sarmaşıklara dayanıp
Ve kurumuş dallara tüneyen o bahara inat.
Kayıt Tarihi : 20.4.2020 18:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Gezik](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/20/korona-gunlerinde-ask-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!