Korona Dersleri Şiiri - Nevzat Dağlı

Aklında tut gelir geçer bu günler,
Korona dersini verdi unutma.
Yarına aktarsın kâbusu dünler,
Virüsün verdiği derdi unutma.

Dünyayı sararken musibet salgın,
Uyanık kurtuldu, yenildi dalgın,
Hemen belli oldu ham ile olgun,
Fedâkârı fazla yordu unutma.

Zalimler mazluma eza verirdi,
Güçlüler güçsüzü yerde sürürdü;
Sağlık çalışanı şiddet görürdü,
Yarayı doktorlar sardı unutma.

Kim iyilik, kim kötülük isterdi,
Bilimin yaktığı ışık gösterdi.
Bunun kanıtları harcanan terdi,
Nankörler görmedi, kördü unutma.

Halk gördü bozgunda kimler dağılmış,
Sorun çözümüne kimler eğilmiş.
Güvenlik güçleri zalim değilmiş,
Düşkünün işini gördü unutma.

Yaşlılar yapıldı günah keçisi,
Bilinci kararttı vicdanın sisi.
Yaşlı da olacak elbet kendisi,
Yaşlılık gençliğin ardı unutma.

Her şerde bir hayır elbette ki var,
Olanı gözleyen düşünür, anlar.
Çağdaş kuruluşlar, çağdaş insanlar,
Toplumsal dokuyu ördü unutma.

Medyanın her türü nefes aldırdı,
Olanı, biteni bize bildirdi.
Kimi hüzün verdi, kimi güldürdü,
İnsanı insana kardı unutma.

Her ulus yarayı kendi sarıyor,
Milli birlik gerek, ona varıyor.
Herkes ülkesinde derman arıyor,
Ana vatan olan yurdu unutma.

Hapse mahkum olsan, özgür olsan da,
Haksızlık olsa da, işsiz kalsan da,
Her suçu devlette görüp bulsan da,
Yanında devletin vardı unutma.

İşçisi, köylüsü memuru birlik,
Üretip vatana veriyor dirlik.
Bunlara bakanda var ise körlük,
Görüş açıları dardı unutma.

Yalnızım diyerek düşme sen gama,
İnsanlar insana oluyor yama.
Çekilen sıkıntı zor gelir ama,
Yaşamı sürdürmek kârdı unutma.

Bir daha düşünsün dostuna küsen,
Savrulup gidiyor öfkeyle esen.
Komşuyla barışık, dost değil isen,
Her yerde yalnızlık zordu unutma.

Eğer varsa seni seven bir eşin,
Anan, baban, çocukların, kardeşin;
Sen sevmişsen mutlak rast gitti işin,
Yanında sevenin vardı unutma.

Can canı kolladı candan canımsa,
Canlar değerlendi benim kanımsa.
Nevzat unutmadı, sen de anımsa,
Dertlerin çaresi yârdı unutma.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat