Korona Şiiri - Muhsin Emirhan Bekil

Bu korona denen illet ne kadar da pis
Kesilmiş başımıza gardiyan bizler evde hapis
Bilmiyorum bu geçen kaçıncı hafta sonu
Ne zaman gelecek bu illetin sonu

Her gün hayatını kaybediyor masum canlar
Ne yazık ki onlar görmeye alıştığımız sayılar
Artık kalmadı o sayılardan korkan
İşte en kötüsü de bu kaybetmeye de alışıyor insan

Onların sadece sayı olmadığını yaşayınca anlıyorlar
Ancak o zamana kadar hiçbir kuralı takmıyorlar
İş işten geçtiğinde zamanı da geri alamıyorlar
Sadece ahlıyorlar vahlıyorlar

Ülke sonbahardaki yaprak gibi kıpkırmızı
Ama normal kuralların dinleniyor pek azı
Normale dönmenin yolu daha fazla aşı
Başka türlü olmaz çekilmez bunların nazı